I Z POZORU SPOKOJNA NOC

                                              I   Z POZORU SPOKOJNA NOC
Był piękny wiosenny wieczór dlatego razem z Eleną postanowiłyśmy wybrać się na polowanie do lasu.Wszyscy robimy tak od pewnego czasu, gdyż krew w szpitalu w Mystic Falls jak i w innych w pobliżu była bardziej strzeżona, a pracownikom podawana werbena.
Usłyszałam pukanie do drzwi,w wampirzym tępie zeszłam na dół otwierając je.To była Elena.
-Cześć-powiedzała z uśmiechem na twarzy.
-Hej,gotowa na małe polowanko?
-Z Tobą zawszs,chociaż szczerze mówiąc mam już dosyć tej zwierzęcej krwi,jednak mus to mus.
-To, w którym lesie będziemy dzisiaj ganiały się za króliczkami?-zapytałam śmiejąc się.
-Może w tym koło starego  cmentarza,przy okazji odwiedziłabym grób rodziców.
-Ok.
Szłyśmy powoli ciesząc się piękną i spokojną nocą.Na niebie nie było dzisiaj żadnej chmurki,widać było wszystkie gwiazdy,a wiatr delikatnie poruszał gałęziami drzew.Była to jedna z przepięknych nocy,którymi było dane nam się ostatnio rozkoszować.Kiedy Klaus i jego rodzina wyjechali z miasteczka było tu naprawdę spokojne i miło.
Gdy poczułyśmy się już najedzone uznałyśmy, że  pójdziemy do baru.Kiedy dotarłyśmy prawie na miejsce,zadzwonił mój telefon.
Wyjełam go z kieszeni,szybko odbierając.
-Caroline,jest z Tobą Elena?-usłyszałam głos zdenerwowanego Damona.
-Tak jest,czy coś się stało?-szybko zapytałam.
-Tego jeszcze nie wiem,przyjdzcie szybko do pensjonatu.-powiedzał i sie rozłączył.
Elena spojrzała na mnie przerażonym,a zarazem pytającym wzrokiem.Nic nie mówiąc wzięłyśmy się za ręce,używając wampirzych przywilejów ruszyłyśmy do pensjonatu Salvatorów.Po minucie byłyśmy już na miejscu,Damon czekał na nas w drzwiach.
-Dłużej się nie dało-powiedzał wpuszczając nas do środka.
-Daruj sobie Damon,lepiej powiedz co się stało przez telefon wydawałeś się być zdenerwowany.
-Ja zdenerwowany,ja nigdy nie jestem zdenerwowany,chyba coś z Tobą nie tak blondyno.
-Dosyć!!-wrzasnęła Elena.-Czy wy chociaż przez chwilę możecie przestać zachowywać jak dzieci?!
Oboje przenieśliśmy wzrok na Elene,która aż kipiała ze złości.
-Oczywiście,że mógłbym przestać ale nie jestem pewny czy blo...
-Stop!-Elena przerwała mu w połowie zdania-nie chcę tego dłużej słuchać,lepiej powiedz co się stało.
Patrzyłam na przyjaciółkę nie poznając jej,nigdy wcześniej nie widzałam żeby aż tak sie denerwowała.Pewnie to ta zwierzęca dieta tak na nią wpływa,pomyślałam uśmiechając się sama do śiebie.
-Ach,no tak-zaczął powoli Damon.-Więc chodzi o Stefana,a mianowicie o to że nigdzie go nie ma.Wyszedł na polowanie 2 godziny temu i jeszcze nie wrócił,a jak dobrze wiemy on tyle czasu nie poluje.Coś się stało, braterska intuicja mi to mówi.
-A dzwoniłeś do niego?-Zapytałam
-Nie wiesz nie dzwoniłem,aż taki głupi nie jestem jak Ci sie wydaje.Stefan nie odbiera telefonu,jak jesteś taka mądra sama zadzwoń a się przekonasz.
Jejku jak ja go nie cierpię.Co Elena wogóle w nim widzi.Zarozumiały typek ,co myśli że wszystko wie najlepiej.
-Dobrze-odezwała się Elena.-Więc pójdziemy go poszukać.Ja i Caroline sprawdzimy centrum miasta i zajrzymy do Mystic Grill.A Ty sprawdzisz pobliskie lasy.Widzimy się tu z powrotem za godzine.
Nie mówiąc nic już więcej wyszliśmy na poszukiwania Stefana.
Przeszukałyśmy całe miasto wzdłuż i wszerz,jednak nigdzie nie było nawet śladu pozwalającego stwierdzić że Stefan tu był.Nikt też go dzisiaj nie widział.Byłyśmy już tak zmęczone że do Grilla pojechałyśmy moim samochodem.Wchodząc do środka miałysmy nadzieje,że on tam jest.Jednak rozczarowałyśmy się bardzo gdyż Matt powiedzał,że dzisiaj go tu nie było.
-W tak razie nalej nam wodki z colą-powiedzałam.
-A dlaczego szukacie Stefana,coś się stało?-Zapytał Matt stawiając przed nami szklanki.
-Nigdzie go nie ma i nikt go dzisiaj nie widział-powiedzała smutno Elena.-jedyna nadzieja że Damon się czegoś dowiedzał.
-Jeżeli coś będę wiedzał to dam wam znać,a teraz sorry ale muszę wracać do pracy.
Wypiłyśmy drinki i ruszyłyśmy w strone samochodu.Droga do pensjonatu braci Salvatore dłużyła się jak nigdy,jechałyśmy w kompletnej ciszy, każda z nas była myślami gdzieś daleko.Z myśli wyrwał mnie krzyk Eleny.
-Stój!!-krzyknęła