VIII SERIA ZDARZEŃ

                                       VIII SERIA ZDARZEŃ

Dzisiejszego ranka znowu obudził mnie piejący kogut. Była to już codzienność.
Sięgnęłam ręką po telefon i zadzwoniłam do Eleny.
Odebrała po 3 sygnałach.
-Hej Care. Jak tam wakacje?
-Świetnie,wszystko super. A co u Was?
-Jak tam Twój nowy chłopak?-Usłyszałam głos Damona.
-Powiedz Damonowi,że nie sięga Nate'owi do pięt. I żeby nie podsłuchiwał.-Zaśmiałam się,wiedząc że on i tak wszystko słyszy.
-Stefan i Damon jadą jutro do New York'u. Widziano tam Katherine.
-Możesz włączyć teraz naszą rozmowę na głośno mówiący?Muszę Wam coś opowiedzieć.
Powiedziałam przyjaciołom,co wydarzyło się wczoraj w lesie. Jak i o tym,że zdawało mi się,iż widzę Klausa.
-To bardzo dziwne.-Powiedział Stefan.-Musisz uważać na siebie. Gdyby się coś działo to dzwoń. A My przyjedziemy i sprawdzimy to.
-Dobrze. A Ty zadzwoń do mnie jak będziecie w NY.-Powiedziałam do przyjaciela. Muszę już kończyć. Obowiązki wzywają. Nawet nie wiecie, ile jest pracy przy zwierzętach.
-W takim razie,do usłyszenia.-Powiedziała Elena i rozłączyła się.
Podniosłam się z łóżka i poszłam do łazienki.
Gdy byłam już umyta i ubrana wyszłam na podwórko.
Tata i pracownicy rozmawiali. Byli bardzo zdenerwowani.
-Coś się stało?-Zapytałam,podchodząc bliżej.
-W sąsiedniej wiosce,wilk zagryzł stado krów jednemu rolnikowi.-Powiedział Nate.
-A wczoraj samotny wilk był widziany w pobliżu naszej wioski.-Dodał tata.-To bardzo dziwne,aby samotny wilk podchodził tak blisko zamieszkałych terenów.
-Burmistrz sąsiedniego miasteczka,wyznaczył nagrodę za schwytanie,lub zabicie go.-Powiedział jeden z mężczyzn.
-W lasach będzie dużo kłusowników. Chciałbym,abyś przez kilka dni ie wychodziła poza ranczo. Możesz jeździć na Euforii tutaj.-Powiedział tata.
Przez kolejne kilka dni ludzie przeczesywali lasy. Jednak niczego tam nie znaleźli.

                                                               ***
-Dlaczego zabiłeś tego faceta Damonie?
-Wkurzył mnie. Wyraźnie wiedział coś o Katherinie,tylko nie chciał mówić.
-Mogłeś użyć perswazji.
-Mogłem,ale tak dawno nikogo nie zabiłem. Nie zanudzaj bracie. Jeden człowiek mniej,czy więcej. Co to za różnica?
-Ciekawe,co powie na to Elena.-Zaśmiał się Stefan.
-Nic,bo nic jej nie powiesz. Wiesz jaka ona jest. Później miesiącami będę musiał słuchać jej gadania. I mniej wie, tym zdrowsza będzie.-Damon zaśmiał się.
-A ja myślałem,że Ty już na zawsze zmieniłeś się w takiego potulnego wampirka.-Stefan wybuchł głośnym śmiechem.
-Ha,ha,ha.-Powiedział Damon.-Idziemy do baru,należy nam się przerwa w pracy.
-Dobra. Zabawa w detektywa jest trochę męcząca.-Dodał Stefan.

                                                                ***
Na ranczu trwały przygotowania do aukcji. Tata chciał sprzedać dwa konie,a na ich miejsce kupić nowe. Ja i Nate musieliśmy przygotować konie do aukcji.
-Znaleźli już tego wilka?-Zapytałam.
-Jeszcze nie. Kłusownicy i myśliwi wciąż szukają. Nie bój się,nie pozwolę aby coś Ci się stało.-Chłopak spojrzał na mnie z promiennym uśmiechem na twarzy.
Usłyszałam jak jego serce przyśpiesza,krew zaczyna szybciej krążyć. Nagle chłopak podszedł bliżej i pocałował mnie. Jego usta były gorące,a pocałunek delikatny. Odwzajemniłam pocałunek. Doszłam do wniosku,że od kiedy jestem wampirem nie całowałam zwykłego człowieka.
Musiałam bardzo uważać,aby nie zrobić mu krzywdy.
Nagle poczułam,że ktoś nas obserwuje. Otworzyłam oczy i spojrzałam w kierunku drzwi. To była ona,Emma. Patrzyła na mnie wściekłym wzrokiem.
Postanowiłam wyjść i pozwolić aby Emma i Nate porozmawiali. Stanęłam na podwórku i obserwowałam jak tata tresuje konia.
Rozmyślałam o tym,co stało się przed chwilą. Podobało mi się,ale nie jestem pewna czy to ma sens. Przecież mogłabym zrobić mu krzywdę. Albo mógłby nie zaakceptować tego czym jestem.
Moje rozmyślania przerwały czyjeś kroki za plecami.
-Czy mogłybyśmy porozmawiać?-Zapytała Emma.
-Ok. Jasne.-Odpowiedziałam z uśmiechem.
-Ale,nie tutaj. Przejdźmy się.
Nasz spacer jednak nie trwał długo. Zatrzymałyśmy się gdy tylko minęłyśmy budynki. Miejsce było odludne,a dzięki krzakom nie było widać nas z rancza.
-Jak śmiesz!-Dziewczyna krzyknęła.
Spojrzałam na nią pytającym wzrokiem.
-Przyjeżdżasz sobie z jakiegoś miasta i odbierasz mi chłopaka!
-Z tego co się orientuję,to Ciebie i Nate'a nic nie łączy.
-Nie,ale łączyłoby gdybyś się nie pojawiła. Zapłacisz mi za to.-Dziewczyna wyjęła nóż zza pleców.-Potnę Ci Twoją buźkę. Nikt,już nie spojrzy na Ciebie.
-Emma uspokój się. Rozumiem,że nienawidzisz mnie za to. Jednak to nie powód aby wymachiwać nożem. Jeszcze zrobisz sobie krzywdę.
Było mi szkoda tej dziewczyny. Udawałam,że się jej boję. Myślałam,że zmądrzeje i odpuści.
Co ona mogła mi zrobić. W dodatku nożem. Taka rana zagoiła by się na mnie w mgnieniu oka.
Jednak nie mogłam pozwolić aby mnie zraniła. Próbowałam ją uspokoić. Dziewczyna była bardzo uparta i nie dawała za wygraną. Rzuciła się na mnie.
Nie wiele myśląc,odepchnęłam ją. Okazało się,że trochę z mocno. Zapomniałam,że jest delikatnym człowiekiem. Emma uderzyła się o kamień i straciła przytomność.
Gdy tylko podeszłam bliżej zauważyłam krew. Tak dawno nie piłam świeżej krwi. Z trudem się powstrzymałam,aby nie wbić kłów w jej tętnicę.
-Świetnie,teraz muszę podać jej swojej krwi. Inaczej ta mała umrze.-Gadałam sama do siebie.
Po podaniu krwi Emma odzyskała przytomność,a jej głowa się zagoiła.
-Kim Ty jesteś?-Zapytała.
-Nazywam się Caroline Forbes.
-Nie o to mi chodzi!Popchnęłaś mnie,przeleciałam kilka metrów. To nie jest ludzkie. Ludzie nie mają takiej siły.
-Czy z tego wszystkiego,musiałaś zapamiętać właśnie to?
-Jeżeli zaraz nie powiesz mi kim jesteś,opowiem o Tobie w wiosce!
-Och,po tym jak Ci pomogłam. Ty mnie jeszcze straszysz. Przykro mi ale nie zostawiasz mi innego wyjścia.
Podeszłam do dziewczyny i spojrzałam jej w oczy. Po czy zahipnotyzowałam ją. Wymazałam jej z pamięci całe to zdarzenie. Nie mogłam się jednak powstrzymać i powiedziałam jej,że bardzo się lubimy.
Po całym zajściu poszłyśmy poszukać Nate'a. Chłopak był zszokowany gdy zobaczył nas. Gawędziłyśmy i śmiałyśmy się,jak stare dobre koleżanki. Umówiliśmy się na wieczorną jazdę konną. Ja,Emma i Nate.
-Widzimy się o 19.-Powiedziałam.-Teraz zostawiam Was,muszę coś załatwić. Poszłam do domu,szybkim krokiem. Byłam głodna,bardzo głodna.
Będąc w domu,pobiegłam do lodówki. Otworzyłam ją i ....
-Cholera!Zupełnie zapomniałam,że jest pusta.


***********************************************************************************

Tak oto mamy kolejny rozdział. Przepraszam,że musiałyście tyle czekać. Miałam mały problem z internetem. W związku z tym,nie komentowałam Waszych nowych rozdziałów. A muszę przyznać,że dostałam dość sporo powiadomień o nowościach u Was. Ale właśnie siadam i nadrabiam zaległości.
Liczę również na Wasze komentarze. Może macie jakieś propozycje? Z chęcią dowiem się czego byście chciały.     Pozdrawiam   :)